Wyobraź sobie świętość
Powiesz – niemożliwe
Smutne, bo Bóg co Święty
Modli się żarliwie
I wypowiada w tobie
W Duchu Świętym swoim
Słowa ciche choć wielkie
Wszystkie są pokojem
A na domiarę serca
Które wciąż wychwala
On pragnie w nim zamieszkać
O ile pozwalasz
Te oto proste słowa
Zbyt dobrze nam znane
Pośród głosów codziennych
Są zapominane
A jednak, by przypomnieć
Czy mają znaczenie
Wyobraź sobie świętość
– co mówi sumienie?
Bo to nie trudem wielkim
Chcieć świętości Boga
Nawet w innych jej szukać
Toż to żadna trwoga
Ale gdy zechcesz sprawdzić
Czy wciąż Boga kochasz
Czy na myśl o świętości
Nad sobą zaszlochasz?
Czy to aż łzy potrzebne
Gdy świętość chcesz znaleźć?
Może nie, ale przez nie
Pokornym się staniesz
I ile razy
Owe usłyszysz pytanie
Tyle też razy westchniesz
– zmień mnie, Święty Panie
I wyobrazisz sobie
Jak Bóg twój kochany
Swe dłonie ci poda
Powiesz – niemożliwe
Smutne, bo Bóg co Święty
Modli się żarliwie
I wypowiada w tobie
W Duchu Świętym swoim
Słowa ciche choć wielkie
Wszystkie są pokojem
A na domiarę serca
Które wciąż wychwala
On pragnie w nim zamieszkać
O ile pozwalasz
Te oto proste słowa
Zbyt dobrze nam znane
Pośród głosów codziennych
Są zapominane
A jednak, by przypomnieć
Czy mają znaczenie
Wyobraź sobie świętość
– co mówi sumienie?
Bo to nie trudem wielkim
Chcieć świętości Boga
Nawet w innych jej szukać
Toż to żadna trwoga
Ale gdy zechcesz sprawdzić
Czy wciąż Boga kochasz
Czy na myśl o świętości
Nad sobą zaszlochasz?
Czy to aż łzy potrzebne
Gdy świętość chcesz znaleźć?
Może nie, ale przez nie
Pokornym się staniesz
I ile razy
Owe usłyszysz pytanie
Tyle też razy westchniesz
– zmień mnie, Święty Panie
I wyobrazisz sobie
Jak Bóg twój kochany
Swe dłonie ci poda