«Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół…”
Dudniacz to skała. Legenda głosi, że jeśli wejdzie
się na tę skałę zaczyna głucho dudnić, jakby była pusta w środku. Na skale tej
zbudowany był zameczek, w którym mieszkał legendarny założyciel wsi Szufnarowa.
Z północy przybył rycerz Szufnar. Rycerz ów, razem ze swym synem brał udział w
wojnach z Tatarami. Syn został pojmany w niewolę i zginął w straszliwych
męczarniach. Ojciec zapałał straszną nienawiścią do wrogów i przysiągł im
dozgonna zemstę. Wróciwszy w podeszłym wieku z gromadą jeńców, skutych w
nielitościwy sposób łańcuchami, umieścił ich w podziemiach swojego zamku. Raz
dziennie dawał im lichą strawę, a gdy zbliżała się rocznica śmierci jedynaka, wybierał jednego z jeńców i skazywał na
powolną śmierć głodową. W ten sposób
okrutny starzec pozbawił życia wszystkich przyprowadzonych jeńców. Wkrótce
potem zachorował i zmarł. W chwili jego śmierci rozszalała się burza z
piorunami, które spaliły zamek wraz z ciałem starca. Według relacji niektórych
mieszkańców pod skałami tymi znajdują się jakieś lochy które prowadziły do
oddalonego o ok. 40 km Odrzykonia. Legendarny Szufnar…nie umiłował swoich
nieprzyjaciół.