Niosąc Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie przez ulice naszych wiosek i miast, sami dajemy świadectwo wiary. Przekonani jesteśmy, że to On idzie z nami i pokazuje to, co jest w życiu najważniejsze, rozświetla drogi życia i przychodzi do każdego człowieka.
Tego dnia każdy wierzący stara się wziąć udział w procesji do czterech ołtarzy, położonych bliżej lub dalej świątyni. Jest to czas dla dziewczynek rzucających kwiaty "pod nogi" Pana Jezusa i czas chłopców, którzy swoimi dzwoneczkami oddają Bożemu Ciału cześć i chwałę. Dla Chrystusa przybywają na procesję także tłumnie starsi, którzy modlą się, aby Pan pobłogosławił ich domy, rodziny i wioski. Kapłani głoszą słowo Boże, a wierni czekają na pokrzepienie, które umacnia człowieka XXI wieku, człowieka, ogarniętego nawałem pracy, człowieka zagonionego, narzekającego na brak czasu. Czy rzeczywiście jest to brak czasu na modlitwę? A może to po prostu brak siły.
Panie, w monstrancji ukryty, dodaj nam mocy do spotkania z Tobą!