Nawrócenie – przemiana życia w mocy
Bożego Ducha
Od początku istnienia chrześcijaństwa, uczniowie
Chrystusa chętnie odwiedzali miejsca uświęcone Bożym działaniem. W sposób
szczególnie uważny wędrowali śladami Zbawiciela po drogach Ziemi Świętej. Udał
się tam również jako młody kapłan w 1872 r. św. Józef Sebastian Pelczar. Tak
opisał swoje przeżycia z Góry Przemienienia: Rozłożyliśmy ołtarz przenośny, poczem jeden z kapłanów odprawił Mszę
Świętą o Przemienieniu Pańskim. O jak żywo przedstawiła się wyobraźni ta
chwila, gdy to Pan Jezus ukazał się zdumionym uczniom w blasku Bożego
majestatu, mając obok siebie wielkiego prawodawcę i wielkiego proroka
Starego Zakonu. Wprawdzie nie widzieliśmy innego blasku prócz promieni słońca,
które ciekawie zaglądało do groty, brakło też Mojżesza i Eliasza, lecz Pan był
z nami lubo osłonięty postacią Sakramentu, więc dusza mogła zawołać z Piotrem:
Panie dobrze mi tu być[1].
Słuchaczy Jezusa nieraz nurtowały rozterki związane z
tym, co słyszeli od swojego Nauczyciela, zwłaszcza Jego zapowiedzi cierpienia i
męki. W związku z nimi, niektórzy wątpili co do mesjańskiego posłannictwa
Chrystusa, inni po prostu odeszli[2]. Wielu
zaś z tych, którzy przy Chrystusie pozostali, także niektórzy z Apostołów,
snuło dalekosiężne plany co do swojego miejsca i pozycji u boku Mistrza.
Chcieli przeżywać swoje życie, powołanie i misję w perspektywie osobistych
ambicji i zamierzeń[3].
Dlatego Chrystus – znając
ich myśli i oczekiwania – zabrał ze sobą na górę Piotra, Jakuba i Jana,
aby przemienić się wobec nich i umocnić wobec czekającego ich zgorszenia
krzyża. Doświadczenie Góry Przemienienia otworzyło przed Apostołami perspektywę
nadziei, związanej z zapowiedzianym Zmartwychwstaniem. Pamiętajmy jednak,
że zanim uczeń Chrystusa osiągnie to chwalebne szczęście, zanim zawoła z
radością na całą wieczność „Dobrze tu być!”, musi zejść na dół, do prozy życia
i pójść drogą wytrwałej przemiany. Wiedzie ona przede wszystkim przez ciągłą korektę
w postrzeganiu i wartościowaniu życia, oglądanego zazwyczaj przez pryzmat
indywidualnych, skrupulatnie wyreżyserowanych planów. To nie przypadek, że
osobami towarzyszącymi przemienionemu Jezusowi byli Mojżesz, największy
prawodawca Narodu Wybranego i Eliasz, jeden z największych proroków Starego
Testamentu. Ich obecność u boku Jezusa to wymowne potwierdzenie, że to On jest
zapowiadanym przez nich Mesjaszem i tylko krocząc za Nim można osiągnąć
zbawienie.
My również, u początku Wielkiego Postu, zostaliśmy zaproszeni
po imieniu, aby wejść na górę, w odosobnieniu spotkać się z pełnym majestatu
Synem Bożym, aby Go kontemplować i umocnić swoją nadzieję wobec codziennych
trudów, ale także by spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie: czego oczekuje ode
mnie Pan Bóg?
Osobiste spotkanie z Panem Bogiem na
Górze Przemienienia zaowocuje zachętą do zweryfikowania naszych życiowych dążeń,
ambicji i oczekiwań. Zostaniemy tym samym wezwani do nawrócenia, autentycznej
przemiany, która może dokonać się tylko mocą Bożego Ducha, tj. dzięki Bożej
obecności, dzięki Bożemu Słowu, dzięki Bożemu miłosierdziu i dzięki świadectwu
innych wierzących.
1.
Przemienieni
Bożą obecnością
Apostołowie doświadczyli na Górze Przemienienia chwały
Bożej. To doświadczenie utwierdziło ich wiarę w misję Chrystusa i umocniło ich przed
trudną przyszłością. My, nie spotykamy dziś Jezusa w fizycznej postaci, jak
miało to miejsce wówczas. Lecz przecież, jak słyszeliśmy od św. Józefa
Sebastiana Pelczara i jak Chrystus sam nam obiecał[4], On jest
tutaj z nami pod postacią Eucharystycznego Chleba. Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel,
ten sam wczoraj, dziś i na wieki, przemienia się dla nas – dla mnie! – podczas każdej
Mszy Świętej. Czyni to dokładnie z tego samego powodu, co wówczas, na Górze
Przemienienia: by być z nami, pośród nas i by karmić nas Sobą na trudnej i wymagającej
drodze ku zbawieniu.
Drodzy Bracia i Siostry! Niech czas
Wielkiego Postu będzie czasem odnowienia naszej wiary i więzi z Jezusem Eucharystycznym.
Nie pozwalajmy Mu być samotnym! To samotność była jednym z powodów cierpień Chrystusa
podczas Jego Męki. Nie ulegajmy pokusom odchodzenia od Eucharystii i nie
odwracajmy się od przychodzącego do nas w Eucharystii Jezusa. Odnówmy i
wzmocnijmy naszą wierność w uczestniczeniu w Mszach świętych oraz często i
chętnie nawiedzajmy Najświętszy Sakrament. Rozciągnijmy te spotkania z Panem
także na inne nabożeństwa, w tym czasie na celebracje pasyjne, zwłaszcza Drogę
Krzyżową i Gorzkie Żale. Pamiętajmy, że każde spotkanie z Jezusem
Eucharystycznym przemienia nasze duchowe, a w konsekwencji także codzienne
życie. Poddajmy się przemieniającej obecności Jezusa w Najświętszym
Sakramencie!
2. Przemienieni Bożym Słowem
Obecność Mojżesza i Eliasza na Górze Przemienienia to
zaproszenie do tego, abyśmy bardzo osobiście wsłuchali się w głos Boży. Pozwólmy
Panu Bogu mówić do nas. Postarajmy się usłyszeć, być może tak naprawdę po raz
pierwszy, co On sam objawia nam o otaczającym nas świecie, o naszych
bliźnich i o nas samych. Tylko wówczas zaistnieje możliwość osobistej relacji,
prawdziwej wewnętrznej więzi i owocnego dialogu ze Stwórcą. Każda lektura Pisma
Świętego to kolejna szansa na życiową przemianę i umocnienie w dobrem. To w
Biblii znajdujemy słowa obietnicy, nadziei, pokrzepienia, przebaczenia, ale
także przestrogi czy upomnienia. Wszystko dla naszego dobra i dla naszego
zbawienia. Skąd taka pewność? Bo w Słowie Boga nie ma interesu, kalkulacji, politycznych
poprawności, światopoglądowych strategii czy ciasnych ideologii! W Słowie Bożym
znajdziemy tylko Prawdę.
Kardynał Robert Sarah ujmuje to tak: W obliczu tych wszystkich nieprawości oraz
moralnego i religijnego relatywizmu, wobec całego ideologicznego zamętu i
wszelkiego ludzkiego błądzenia w sprawach najistotniejszych, potrzebujemy
światła i słowa, które daje pewność. A kiedy Bóg do nas przemawia, możemy
polegać na tym, co mówi i w pełni bezpiecznie oprzeć się na Jego Słowie[5].
Pismo Święte, a w szczególności Nowy Testament, to
wyraźne zaproszenie Boga, abyśmy więcej Go poznali i mocniej umiłowali. Drodzy
Bracia i Siostry! W naszej Archidiecezji, dzięki staraniom Moderatora Dzieła
Biblijnego oraz zaangażowaniu wielu kapłanów i osób konsekrowanych, udało się
zorganizować warsztaty biblijne w archiprezbiteratach, rekolekcje ze Słowem
Bożym, zainicjować parafialne kręgi biblijne. Przygotowujemy się także do
ogólnodiecezjalnego kongresu biblijnego. To piękne i godne podtrzymania
inicjatywy, gdyż umożliwiają wiernym studium biblijne i modlitwę Słowem Bożym. Postarajmy
się w nich uczestniczyć.
Zachęcam duchownych, osoby konsekrowane i wszystkich wiernych
do codziennej, osobistej lektury Pisma Świętego, zwłaszcza pogłębionego
rozważania czytań mszalnych. Czytajmy Słowo Boże, wsłuchujmy się w nie i
dzielmy się nim. Niech ono stanie się dla nas stałym przewodnikiem i
towarzyszem na drogach codzienności i zbawienia, niech pomaga dzieciom i
młodzieży w dorastaniu, wartościowaniu i dokonywaniu wyborów. Korzystajmy z
okazji uroczystości kościelnych, zwłaszcza I Komunii św. i bierzmowania,
a także z okazji spotkań rodzinnych, by wręczać sobie nawzajem księgę
Pisma Świętego. Niech będzie to piękny dar, który zaprosi do bliskości z
przemawiającym Bogiem, gotowym – przy naszej współpracy – przemieniać nasze
życie.
Szczególną okazją
do przebywania w przestrzeni przemawiającego Boga są parafialne rekolekcje
wielkopostne. Zechciejmy wziąć w nich aktywny udział lub – jeśli już się odbyły
– żyć ich owocami i postanowieniami. Kiedy Bóg mówi, nie gardźmy Jego słowem!
3. Przemienieni Bożym miłosierdziem
W tegorocznym Orędziu na Wielki Post, papież
Franciszek ukazał m.in. niszczącą siłę grzechu: Kiedy nie żyjemy jak dzieci Boże, często zachowujemy się destrukcyjnie
nie tylko wobec nas samych, ale także wobec bliźnich i innych stworzeń,
uważając, mniej lub bardziej świadomie, że możemy ich używać według własnej
woli. Zaczyna wtedy dominować brak umiarkowania, prowadzący do stylu życia
naruszającego te granice, które nasza ludzka kondycja i natura każą nam
szanować; zaczyna się podążanie za tymi niekontrolowanymi pragnieniami, które w
Księdze Mądrości przypisuje się ludziom niegodziwym lub tym, którzy nie uznają
Boga jako punktu odniesienia dla swoich działań i nie mają nadziei na
przyszłość (por. 2, 1-11). Jeśli nie jesteśmy stale ukierunkowani ku
Wielkanocy, w stronę horyzontu Zmartwychwstania, to oczywiste jest, że zwycięża
logika „wszystkiego” i „natychmiast”, oraz „mieć coraz więcej”[6].
Drodzy Diecezjanie! Kolejna
możliwość naszej przemiany jest związana z życiem sakramentalnym, zwłaszcza z
sakramentem pokuty. Spowiedź nie może być jedynie obyczajem, martwą tradycją
lub spełnianiem obietnicy złożonej najbliższym. Takie nastawienie niweczy
szanse na prawdziwą przemianę i szczere pojednanie z Bogiem, ludźmi i z
samym sobą. Pamiętajmy o warunkach dobrej spowiedzi, zadbajmy o atmosferę
modlitwy i szczery, a nie pobieżny i zdawkowy rachunek sumienia. Przede
wszystkim jednak, wzbudzajmy sobie głęboką świadomość, wypływającą z wiary, że oto
idę na spotkanie z miłosiernym Bogiem. Przypomnijmy sobie ów stan ducha, kiedy
po dobrym przygotowaniu do spowiedzi, szczerym wyznaniu grzechów i szczerym żalu
za nie, odczuwaliśmy wewnętrzny spokój, harmonię, jakąś wewnętrzną siłę do tego,
by być lepszym człowiekiem, unikać zła i czynić dobro. Ten stan ducha wywołany
został sakramentalną łaską, Bożą mocą, przemieniającą naszą grzeszność w zaczyn
miłości.
Zachęcam do
korzystania w Wielkim Poście z sakramentu pokuty, by nasze paschalne świętowanie
mogło być prawdziwie radosne i pełne pokoju, jakim może obdarzyć tylko
Zmartwychwstały Chrystus. Korzystajmy z posługi księży, którzy w tych dniach
będą częściej spowiadać i nie odrzucajmy możliwości sakramentalnej przemiany.
4.
Przemienieni
świadectwem wierzących
W dzisiejszym czytaniu, zaczerpniętym z Listu do
Filipian, św. Paweł zachęca nas: Bracia,
bądźcie wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak
postępują, jak tego wzór macie w nas[7].
Kolejną przestrzenią dla naszej wielkopostnej
przemiany jest doświadczenie wspólnoty ludzi autentycznie żyjących wiarą i
miłością do Kościoła. Zacznijmy od najbliższych, czyli naszych rodziców,
dziadków, pedagogów, wychowawców, duszpasterzy, katechetów – wszystkich, którzy
wiarę nam przekazali. Ich pobożność, autentyczność i codzienne postępowanie
stało się dla nas pierwszym świadectwem ewangelicznej miłości Boga i człowieka.
To świadectwo przemieniło nas i wciąż przemienia. Z upływem lat, spotykamy na
swojej drodze życia wielu świadków wiary, którzy nas inspirują i motywują. Zauważmy
i podziękujmy zwłaszcza osobom chorym, starszym i cierpiącym. Znoszone przez
nich mężnie doświadczenia, dźwigany – niekiedy z heroicznym zaufaniem Panu Bogu
– krzyż, splecione do modlitwy spracowane dłonie i mądrość przeżytego życia to
przekonująca i solidna szkoła formacyjna. Pozwólmy świadkom Chrystusa przemieniać
nas w ludzi dumnych z wiary! Doświadczenie wspólnoty wierzących, rozmiłowanych
w Bogu, warto umacniać w domach rodzinnych poprzez codzienną modlitwę,
pobożną lekturę Pisma Świętego i korzystanie z mediów katolickich.
Szczególną Górą Przemienienia dla młodzieży będzie Spotkanie
Młodych Archidiecezji Przemyskiej, które w tym roku odbędzie się w dniach 12-14
kwietnia w Dukli i będzie miało charakter międzynarodowy. Dukielska Góra
Przemienienia może się stać okazją do przemiany dzięki Jezusowi żyjącemu w
Kościele i obecnemu w tysiącach młodych ludzi, poszukujących autentycznych
świadków i nauczycieli wiary. Drodzy Rodzice, nie bójcie się zaproponować swoim
dzieciom i młodzieży udziału w tym wydarzeniu i pomóżcie kapłanom i katechetom
w przygotowaniach do niego.
Drodzy Siostry i Bracia! Nawrócenie, przemiana serca
dokonywana mocą Bożego Ducha, jest potrzebna każdemu z nas. Gorąco proszę Was o
modlitwę, abyśmy wszyscy kierowali się wyłącznie tym, co jest zgodne z wolą
Bożą i przyczynia się do zbawienia innych. Niech Maryja, nasza Matka, swoim
przemożnym wstawiennictwem, wspomoże nas na drodze duchowej i życiowej
przemiany.
Z pasterskim błogosławieństwem
†
Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski
Arcybiskup Metropolita Przemyski
List należy odczytać
we wszystkich kościołach i kaplicach Archidiecezji Przemyskiej
w 2. Niedzielę Wielkiego Postu tj. dnia 17 marca 2019 r.
w 2. Niedzielę Wielkiego Postu tj. dnia 17 marca 2019 r.