Przemyśl, 2 grudnia 2018 r.
LIST PASTERSKI
Metropolity Przemyskiego na Adwent 2018
W mocy Bożego
Ducha
Nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża
się wasze odkupienie (Łk
21,28).
W
dzisiejszą, pierwszą niedzielę Adwentu św. Łukasz Ewangelista roztacza przed
naszymi oczyma trudną perspektywę przyszłości. Na wydarzenia, które aktualnie przeżywamy,
oraz na te, które niechybnie nastąpią, musimy spojrzeć w świetle wiary. Nauczający
nas w dzisiejszej Ewangelii Chrystus nie chce nas przestraszyć. Jego słowa
są zachętą do uformowania w sobie postawy czujności, która ma polegać na
wystrzeganiu się grzechu oraz na odnowie ducha, czyli dotyczą wewnętrznej sfery
naszego życia.
W
roku duszpasterskim 2017/2018 mieliśmy okazję do kontemplacji osoby Ducha
Świętego, którego dary otrzymujemy w sakramencie bierzmowania. Nie ustawajmy w
trosce i wysiłkach, by młode pokolenia dobrze do tego sakramentu przygotowywać.
Jednocześnie pamiętajmy, że otrzymane podczas bierzmowania dary Ducha Świętego
mamy rozwijać przez całe życie.
Formacja
w mocy Bożego Ducha
W
nowym roku duszpasterskim 2018/2019, realizując hasło „W mocy Bożego Ducha”
i kontynuując refleksję nad tajemnicą trzeciej Osoby Trójcy Świętej, skoncentrujemy
się na owocach Ducha Świętego. Ich katalog św. Paweł umieszcza w Liście do
Galatów: „Owocem zaś ducha jest: miłość,
radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość,
wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość” (Gal
5,22-23 Wulg.).
Drogi
prowadzące do przynoszenia tych owoców mogą być bardzo różne. Do
najważniejszych należy korzystanie z Pisma Świętego oraz z bogactwa sakramentów
świętych. W ciągu najbliższego roku będziemy więc wspólnie czerpali z tych
dwóch źródeł napełniania się mocą Ducha Ożywiciela.
Poprzez
refleksję nad Słowem Bożym będziemy zaproszeni do nawiązania relacji z przemawiającym
Bogiem, dzięki czemu będziemy mogli zbliżyć się do poznania tajemnic naszej
wiary. Tak odnowiona i pogłębiona relacja z Panem Bogiem pomoże wydać owoce
miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci, wspaniałomyślności,
łaskawości, wierności, skromności, wstrzemięźliwości, czystości.
Przynoszenie
tak wspaniałych owoców nie jest możliwe bez intensywnego korzystania z życia
sakramentalnego. Sakramenty napełniają nas mocą, gdyż „generują, uobecniają,
udzielają i objawiają niewidzialną łaskę” (kard. Robert
Sarah).
Archidiecezjalny
program duszpasterski będzie więc koncentrował się wokół biblijnej odnowy
parafii oraz formacji sakramentalnej duszpasterzy i wiernych. Okazją do
realizowania tego drugiego aspektu może być katecheza sakramentalna oraz
coroczna wizyta duszpasterska (kolęda). Tradycyjna już broszura kolędowa niech
będzie sposobnością do rozmowy duszpasterskiej i osobistej refleksji
wiernych na temat znaczenia sakramentów. To w nich jesteśmy obdarowywani
łaskami potrzebnymi do duchowego rozwoju i – ostatecznie – do osiągnięcia życia
wiecznego. W tej drodze mamy sobie wzajemnie pomagać.
W
ciągu całego roku duszpasterskiego będzie wiele okazji do „nabierania ducha”
przez korzystanie z łask płynących z sakramentów oraz przez udział w
nabożeństwach biblijnych i warsztatach uczących korzystania z Pisma Świętego.
Niezwykle ważną rolę mają tu do spełnienia ruchy i stowarzyszenia religijne z
Akcją Katolicką na czele. Wierne swoim charyzmatom i apostolskim zobowiązaniom
niech staną się swoistego rodzaju Wieczernikiem, w którym uczestnicy, trwając
jednomyślnie na modlitwie i przyzywając Ducha Świętego, będą budować Kościół
odważny i zatroskany o zbawienie własne i innych.
Kapłańska
gorliwość i otwartość wiernych na potrzebę tworzenia wspólnot żywego Kościoła,
zaowocowała w naszej Archidiecezji wieloma zrzeszeniami katolickimi, które
warto znać i w które warto się włączyć dla dobra wspólnoty parafialnej,
diecezjalnej, narodowej, czy nawet dla Kościoła powszechnego. Oby te
„diecezjalne wieczerniki” otworzyły się na dzieło biblijnej odnowy parafii,
której będzie patronowało Dzieło Biblijne Archidiecezji Przemyskiej.
Dużą
pomocą w realizacji nowego programu duszpasterskiego mogą być media katolickie
naszej Archidiecezji, w szczególności Radio FARA, a także przemyska edycja
„Niedzieli”. Serdecznie zachęcam do korzystania z tych ważnych pod względem
duszpasterskim mediów.
Mocy
Bożego Ducha, napełniającego naszego ducha, będziemy zatem doświadczać między
innymi przez poznawanie, rozważanie i medytowanie Słowa Bożego w rodzinach oraz
podczas celebracji liturgicznych w parafiach.
Apostolat
w mocy Bożego Ducha
Kontemplacja
tajemnicy Wieczernika uświadamia nam, że Duch Święty mobilizuje nas do postawy
apostolskiej. Doświadczenie będące wynikiem spotkania ze Słowem Bożym oraz
spotkanie z Chrystusem obecnym w sakramentach świętych powinny skłaniać nas do
podzielenia się z bliźnimi swoimi przeżyciami. Owo świadectwo wewnętrznych
doznań może przybrać postać znaku, słowa i czynu. Będzie ono darem dla Kościoła
jako realizacja naszego osobistego charyzmatu, czyli daru dla wspólnoty
Kościoła. Tak było ponad dwa tysiące lat temu w wieczerniku, kiedy to Duch
Święty zrodził pierwszą, jakże dynamiczną w swym apostolstwie wspólnotę.
Została ona ubogacona mocą Bożego Ducha, odnajdywanego w Słowie Bożym, w sakramentach
świętych i własnych charyzmatach. W efekcie uczniowie Chrystusa weszli na nową
drogę życia i podjęli zadania apostolskie, dbając o codzienne świadectwo życia
wiarą.
W
naszej pracy adwentowej kierujmy się wskazaniami św. Pawła Apostoła, który co prawda
nie był wśród Apostołów, kiedy ci doświadczyli w Jerozolimie Zesłania Ducha
Świętego. Miał on jednak swoją Pięćdziesiątnicę, na niego też został zesłany
Duch Święty. Dlatego uważał, że w przekazie prawd wiary uczeń Chrystusa musi
pamiętać o tym, że trzeba to czynić „słowem, czynem, mocą znaków i cudów, mocą
Ducha Świętego” (Rz l5,19).
Umocnieni mocą Ducha Świętego, myśląc o Jego owocach,
bądźmy świadkami wiary, nadziei i miłości; cnót, które pomagają w poszukiwaniu
i rozwijaniu Jego darów i w owocowaniu miłością, radością, pokojem,
cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wspaniałomyślnością, łaskawością,
wiernością, skromnością, wstrzemięźliwością, czystością.
W
praktyce naszego codziennego owocowania tymi darami, zwróćmy uwagę na apostolstwo znaku. Nie wstydźmy się używania
symboli religijnych, które noszone dumnie i godnie pomagają nam przyznawać
się do Chrystusa. Nie wstydźmy się krzyżyka lub medalika zawieszonego na szyi.
Z aktem wiary i pobożnie czyńmy znak krzyża przed posiłkiem, przechodząc koło świątyni
czy przydrożnej kapliczki. Uklęknijmy przed kapłanem niosącym Eucharystię do
chorego, wyznając tym samym wiarę w żywą obecność Jezusa. Zgodnie z
wielokrotnymi apelami papieża Franciszka, miejmy blisko siebie choćby fragment
Pisma Świętego. Bądźmy propagatorami różańca, nośmy go zawsze ze sobą,
uczęszczajmy na nabożeństwa fatimskie. Niech apostolstwo znaku skłania naszych
bliźnich do refleksji, zadumy i będzie okazją do rachunku sumienia wobec
zobojętnienia na to, co święte.
W apostolstwie słowa warto wspomnieć o
postawie zmierzającej do wykorzenienia wszelkich wulgaryzmów oraz do
całkowitego powstrzymywania się od pochopnych osądów, oszczerstw i plotek. Nie
zamieniajmy naszych wspólnot rodzinnych i kościelnych w sale rozpraw
sądowych, gdzie za wszelką cenę, nawet pogardy i kłamstwa, będziemy udowadniać
swoje racje. Powróćmy do pięknej mowy ojczystej, zwrotów świadczących o naszej
kulturze osobistej i dobrym wychowaniu. Powróćmy do chrześcijańskich pozdrowień,
takich jak „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”, czy „Szczęść Boże”.
Zwróćmy uwagę na kulturę słowa, jakim posługujemy się wobec dzieci, rodziców,
wychowawców, katechetów, urzędników państwowych, w przestrzeni publicznej i w
mediach społecznościowych.
Apostolstwo czynu z kolei, niech
będzie przejawem naszej dobroduszności wobec osób cierpiących, samotnych,
opuszczonych, bezdomnych, tracących sens życia. Pamiętajmy, że czasami sama
obecność przy bliźnim będącym w potrzebie znaczy o wiele więcej niż
jakiekolwiek deklaracje czy obietnice. Postarajmy się, przyzywając Ducha
Świętego, patrzeć wzrokiem miłosiernego Jezusa, który widział nie tylko
zewnętrzną biedę i dramaty człowieka, ale przede wszystkim jego potrzeby
duchowe. Jakże ważna jest działalność organizacji charytatywnych, szczególnie
„Caritas”. Tyle wokół nas osób samotnych, opuszczonych, szpitali, hospicjów,
domów dziecka, przytułków dla bezdomnych. Tam zawsze człowiek czeka na
miłosiernego Samarytanina. Pamiętajmy o nich! Włączajmy cierpiących i seniorów
w dzieło Łańcucha Apostolskiej Miłości i duszpasterstwo chorych i starszych.
Na
czas pięknego adwentowego czasu oczekiwania na przyjście Pana, z całego serca
błogosławię Braciom w powołaniu kapłańskim, Osobom życia konsekrowanego,
wszystkim Wiernym tworzącym Archidiecezję Przemyską.
Oblubienica
Ducha Świętego, Najświętsza Maryja Panna, niech pomoże nam, aby było wśród nas więcej
miłości, dobroci, życzliwości i pokoju. Oby zbliżające się święta Bożego
Narodzenia były pełne pokoju serca i radości.
†
Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski
Arcybiskup Metropolita Przemyski
List należy odczytać we
wszystkich kościołach i kaplicach Archidiecezji Przemyskiej
w 1. Niedzielę Adwentu tj. dnia 2 grudnia 2018 r.
w 1. Niedzielę Adwentu tj. dnia 2 grudnia 2018 r.