Pierwszą jego placówką duszpasterską była Parafia
Jeżowe koło Niska, gdzie pracował od 1 sierpnia 1906 roku do 1908 roku.
Następnie od 1908 roku do 1910 posługiwał w Parafii Raniżów koło Kolbuszowej. W
1910 roku został mianowany ekspozytorem w Kalnikowie k. Radymna( obecnie
jest tam ks. Władysław Hajduk). Funkcję tę pełnił przez dwa lata. Do parafii Tarnawa przybył 9 września 1912 roku, mając 30
lat i 6 lat kapłaństwa, gdzie dzięki jego dużemu zaangażowaniu przygotowywano
się do rozpoczęcia budowy kościoła. Wybuch Pierwszej Wojny Światowej opóźnił te
zamiary. Budowę rozpoczęto w 1924 roku. Ks.
Władysław był człowiekiem bardzo oddanym działalności duszpasterskiej.
Solidaryzował się z ludźmi potrzebującymi. Odwiedzał chorych, samotnych,
poświęcał im wiele swojego czasu. Był cenionym kapłanem nie tylko w parafii ale
również w diecezji. W 1913 roku został mianowany Kanonikiem Kapituły
Katedralnej. Był bardzo dobrym gospodarzem parafii Tarnawa. Oprócz budowy
świątyni rozpoczął tam również budowę budynków gospodarczych. Osobiście
nadzorował prace budowlane. Angażował się również w pracę z młodzieżą
parafialną. Corocznie organizował jasełka i opłatki dla wiernych. W ocenie
pamiętających go parafian, był człowiekiem trochę nerwowym i nie należał
do najlepszych kaznodziei. Był jednak bardzo ofiarnym, wiele razy przeznaczał
własne środki na budowę świątyni i budynków gospodarczych. Był księdzem o dużym
poczuciu humoru i radosnego usposobienia. Cechy te bardzo ułatwiały mu
pracę z dziećmi i młodzieżą. Chodził z drewnianą laseczką. Ks. Władysław
Tereszkiewicz w Parafii Tarnawa Górna posługę pełnił przez 14 lat.
21 marca 1926 roku został przeniesiony do Parafii Wołoszcza koło Stryja
(obecnie Ukraina). Pełnił tam funkcję proboszcza przez okres 5 lat do 23
czerwca 1931 roku. Kolejną placówką duszpasterską ks. Władysława, od 24 czerwca
1931 roku była Wrocanka koło Krosna. Przez 2 miesiące pełnił tam funkcję
administratora, a od 23 sierpnia 1931 roku został proboszczem tej parafii. Był
współorganizatorem Czytelni Ludowej we Wrocance.Była to Jego ostatnia parafia,
bowiem od 9 maja 1938 roku przeniósł się na emeryturę i powrócił do rodzinnej
miejscowości do Sambora. Zmarł 19 kwietnia 1939 roku w Samborze mając 57
lat i tam został pochowany na miejscowym cmentarzu.