Niniejszy tekst przepisano z drewnianej tablicy informacyjnej( w kształcie księgi) zawieszonej na ścianie przedsionka zabytkowego kościoła.
Wiadomości o powstaniu parafii i budowie
pierwszego kościoła zaginęły w pomroce dziejów. Dokumenty zniszczały w
1656 r. gdy obrabowano doszczętnie kościół albo na przełomie XVII i
XVIII w., gdy spalono plebanię. Kościół już w r.p. 1699 był stary. W
owym roku bowiem tak wspomina wizytacja biskupa Denhofa: „...kościół
starożytny i ciasny" – musiał więc mieć około 200 lat, przeto pochodził z
XV w., o ile nie z czasów wcześniejszych.
Roku Pańskiego 1645 wizytacja spisana za
bpa Pawła z Piasecka dodaje: „Wieś królewska, kościół pod wezwaniem
Wszystkich Świętych". Opis kościoła wspomina o 3 ołtarzach, z których
główny był po raz drugi zbudowany przez plebana Lorencowicza. Datę
powstania obrazu z tamtego ołtarza przedstawiającego ww świętych
/obecnie też w ołtarzu głównym/ należy umieścić przed r. 1645[słowo
nieczytelne] kapłańskiego dekanatów krośnieńskiego i sanockiego z r.p.
1691 wspominają, że w 1656r. zbóje napadli nocą na ten kościół,
całkowicie go rabując. Plebana, który w 1 połowie XVII w. dobudował do
kościoła kamienny, piętrowy skarbiec z zakrystią, Sokołowicza okrutnie
męczyli przypalając mu boki świecą. Gdy odeszli, on życie zakończył.
Parafia liczyła ok. 250 dusz.
Od r. 1671 proboszczem był Piszczkiewicz
nazwany też Bielawskim. R.p. 1699 wizytacja bpa Denhofa wymienia w
opisie 2 dzwony, ogrodzenie kościoła z belek. Istniała szkoła
parafialna. Parafian 283.
Wizytacja bpa Szembeka z r.p. 1721
wymienia: organy o 6 głosach, obraz M.B. Bolesnej w bocznym ołtarzu,
sufit kościoła malowany prymitywnie /organy, obraz i deski z sufitu
zachowały się do dzisiaj/.
R.p. 1745 wizytacja bpa Sierakowskiego
wspomina kraty w oknach zakrystii i skarbca. Ozdobne kute zawiasy i
zamek do drzwi w zakrystii /zachowane do dziś/. W latach 1764 – 1770 za
prob. Boczarskiego rozebrano walący się kościół i do pozostawionego
skarbca dobudowano nowy, większy i jaśniejszy, też z drewna. Po jego
śmierci zbudowano nowe ołtarze, zachowane do dziś, pozostawiając obraz w
głównym i obraz M.B. Bolesnej. Jedynie obraz z 2-go bocznego ołtarza
zastąpiono obrazem św. Michała Arch. malowanym przez Bielawskiego. W r.
1794 ołtarze polichromowano. Kościół był nie malowany do końca XIX w. Do
1959 r. kościół zniszczał tak, że groził zawaleniem. Ofiara i praca
ludności Wrocanki i Niżnej Łąki w latach 1963-70 dokonano całkowitej
rekonstrukcji, zachowując kształty dawnego kościoła, pozostawiając
obrazy, ołtarze, organy i inne detale poddawszy je konserwacji. W 1970
r. na uroczystości ww świętych J.EX. ks.bp Ig. Tokarczuk dokonał
konsekracji ołtarza soborowego i poświęcenia kościoła. W 1971 r.
sprawiono stacje drogi krzyżowej wykonane przez J. Łęckiego. W
przedsionku jest obraz M.B. Sokalskiej z XVII w. Na skarbcu feretrony i
obraz ubiczowania P. Jezusa na blasze z XVII w. W kaplicy dobudowanej do
kościoła w r. 1864 ołtarz czczonej szczególnie u nas św. Rozalii. W
bocznym przedsionku figura M. Niepokalanej z XVIII w., w prezbiterium
figury z XVI i XIX w.