sobota

Dawne zwyczaje na św. Jana Chrzciciela

Mały św. Jan Chrzciciel/ XVII w.- nieznany malarz włoski/

OSKAR KOLBERG- Kraków 1890. Na św. Jana Chrzciciela w różnych regionach…
„W czasie Sobótki (Kupalnocki), zbierano na Podlasiu zdrowiu pomocne zioła, jako to: łopian, bylicę, jaskier do kąpieli, piołun, rutę, rozchodnik. Sobótki wielką były uroczystością wiejską; tęsknotę sprawiało gdy która tej zabawy dzielić nie mogła „Na święty Jan palą Sobótki, co nazywają w swojćm narzeczu kupało.
Wieśniacy płci obojej zgromadzają się licznie na oznaczone miejsce, każde niosąc brzemię drzewa pozostałe od umajenia domów w pierwsze dni Zielonych Świątek. Przyniesione, w stós układają, a zapaliwszy skaczą przez nie. Gospodynie przynoszą rozmaite potrawy, gotują je przy nanieconym ogniu, i pożywają wspólnie. Cały ten obchód wśród pieśni, tańców i powszechnej radości przepędzają, trawiąc całą noc przy gorejących stosach.
W dzień św. Jana Chrzciciela (Kupalnoho Iwana) słońce po trzykroć t.j. przy wschodzie o południu i przy zachodzie  gra promieniście (mieni się różnemi barwami i porusza), i działanie to człek pobożny widzieć może z rana, w południe i wieczorem. W dniu tym, bardzo rano, przed wschodem słońca, zwykł lud, nazbićrawszy liści łopuchu i bylicy, nawtykać ich mnóstwo w strzechę do koła chaty. Łopuch ten i bylicę, chowa się starannie przez rok cały — i w razie potrzeby, rozmoczony w barszczu zeń listek, przykłada się choremu na ból głowy.
Bylica, po rusku Czarnobyl, ztąd ma mieć tę nazwę że liść jej z wierzchu jest ciemny, a spodem biały. Ogni kupalnych tu nie palą. lubo jak utrzymują niektórzy — dawniej palili.
W ten także dzień, gospodynie wychodzą do ogrodów  tam składają, ściskając do środka, listki kapusty po trzykroć, aby się wiązały w główki. Tu uroczystość ta ma nazwę: Kołpanocka. Około godziny 9 - tej wieczorem, na łące za nad rzeką, zbierają się włościanie z całej wioski. Bo lubo główną odgrywają tu rolę parobcy i dziewczęta, jednak dla wspólnej zabawy przychodzą i dojrzalsi wiekiem wraz z dziećmi. Rozpaliwszy duży ogień, siadają wszyscy naokoło niego i śpiewają chórem pieśni.